آیا اعتقاد به عصمت پیامبران و امامان(ع)، بر زندگی فردى و اجتماعی شیعیان تأثیرى منفی نمیىىگذارد؟ ى برخى کسانى که عصمت معصومان(ع) را پذیرفتنى نمى یابند، پیامدهایى منفى براى این باور برشمرده و از این راه، به نقد آن پرداخته اند. گروهى چنین پنداشته اند که شخص معصوم را نمى توان الگوى دیگران و برتر از آنان به شمار آورد؛ بلکه آنچه شأن و منزلت پیامبر(ص) را بالا مى برد، زندگى غیرمعصومانه ی اوست که«نشانگر آن است که در جهاد اکبر و مبارزه با نفس امّاره، موفق بوده و در غالب اوقات، راه و هدف درست را شناخته و از آن پیروى کرده است.» برخى دیگر، پدیده ی عصمت را سبب رونق بازار دو روی و ظاهرآرایى می دانند و تلاش ى مى کنند با اثبات این نکته که«گناه، در طرح خلقت آدمى مندرج است»،وجدان گناه آلودگان را آسوده سازند و بدین وسیله، به گمان خود، آنان را از مقدس مابى و زهد فروشى برحذر دارند. در پاسخ به چنین دیدگاه، چند نکته را یادآور مى شویم:
1-5.دستیابى پیامبران و امامان(ع) به کمالات ویژه اى نظیر عصمت، گزاف و بى دلیل نبوده 1 است و در شایستگی هاى اکتساب آنان ریشه دارد؛بنابراین، عصمت پیامبران و امامان از گناه، افزون بر فواید دیگر، در بعد عمل، از انسان دستگیرى مى کند و نمونه ای کامل از کسانى را فراروى آدمیان قرار مى دهد که از بند شیطان رسته و به خدا پیوسته اند؛ چنانکه عصمت در دریافت و ابلاغ وحى نیز در بعد علم، به یارى آدمى مى شتابد و معرفت حقیقى و سعادت واقعى را دستیافتنى مى سازد. مقصود نظرات شما عزیزان:
گلپونه ها